I'm in London baby!

Het is dan echt begonnen...mijn trip Down Under!
Van mamma een paar stevige knuffels en het liefst beloven dat ik geen Australiër aan de haak sla (uhm mam, ik beloof niets ;-) ).

Met Wendy en pappa naar Schiphol. Jemig Wendy en haar richtingsgevoel...als het aan haar of het geweldige navigatiesysteem van de Seat lag, waren we direct naar London gereden, gewoon dwars door zee. Schiphol is best moeilijk te vinden hahaha...
Na 5 rondjes parkeergarage, gezellig bij het panoramadeck wat gegeten en gedronken.

Het was ondertussen tijd geworden om afscheid te nemen, al eerder die dag mijn tranen weggeslikt. Een dikke kus en knuffel voor pap en toen Wendy...ik brak! Dit waren alle spanningstranen van de afgelopen week. Snel de douane door, tranen weg en doorgaan.

Om 14.00 uur was het tijd om te gaan boarden...het is zo raar om dat in je eentje te doen. Zo gewend aan gezelschap op reis...maar goed dat zal even wennen worden.
Eenmaal in het vliegtuig zit ik toch naast een leuke man (begint goed). Hij heette Alex en kwam uit de States. Hij moest een immigratieformulier invullen om de UK in te komen, maar had geen pen. Zo zorgvuldig en voorbereid als ik ben, heb er natuurlijk zo één voor het pakken. We raakten aan de praat en hij dacht dat ik uit London kwam (hahaha, dat accent zit dus wel goed *proest*). We vlogen op een gegeven moment laag over London, waar nu volop de zon schijnt trouwens en zagen alle highlights (Tower, London Eye, Thames, Big Ben).
Na flink wat turbulentie en een gevoel van die opkomende zalmsandwich van vanmiddag, geland op Heathrow. Ik moest supernodig plassen (vervelende vrouwenblaas), dus sprintte zowat het vliegtuig uit. Snel Alex gedag gezegd en opzoek naar de Ladies Room.
Tranen sprongen zowat in mijn ogen als ik na 5 min door de lange gangen nog geen toilet ben tegengekomen, als ik achter mij hoor;
"Kim, when's your connecting flight leaving?" Shit, die Alex weer (zo hard heb ik dus blijkbaar niet gelopen). Vergat spontaan mijn bijna blaasontsteking en na een drankje bij Starbucks hebben we afscheid genomen...
Nee mam, het wordt ook geen Amerikaan! Ik weet alleen dat hij Alex heet en uit Colorado komt.

Zo, een heel uitgebreid verhaal van mijn eerste vlucht. Joepie, er zijn alweer 15 min voorbij... nog maar 4,25 uur voordat ik met Qantas naar Dubai vlieg.

Love Kim